Lina is een twaalfjarig meisje dat door haar vader verkocht wordt aan Max, de eigenaar van het café ‘De Blauwe Lotus’. Al snel wordt ze door hem gedwongen om zich te prostitueren. Gelukkig voor Lina is er Sergio, een vriend die ze leren kennen heeft. Hij leert haar fietsen en wil dat ze bij zijn vader komt werken. Wat hij echter niet weet, is dat Lina een prostituee is. Ze schaamt zich om het hem te vertellen en heeft schrik dat hij niets meer met haar te maken zal willen hebben. Uiteindelijk komt Sergio achter haar geheim en wordt Lina’s angst werkelijkheid. Lina blijft eenzaam en doodongelukkig achter, tot ze ineens een idee krijgt dat haar zou kunnen doen ontsnappen aan haar erbarmelijke leven.
Het hoofdthema van het boek is de armoede op de Filipijnen. Hierdoor worden kinderen verkocht om in de prostitutie te werken. Drugs, seksueel misbruik en geslachtsziekten zijn er meer regel als uitzondering. Het verhaal is in duidelijke taal geschreven. Een Filipijns woord wordt onderaan de pagina verklaard en zo kan je alle dialogen goed volgen. Het boek is chronologisch geschreven, heeft een duidelijke opbouw en kent uiteindelijk een goed einde. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Manila, op de Filipijnen, in het café ‘De Blauwe Lotus’.
Blauw is bitter van Dirk Bracke heeft een enorm diepe indruk op mij nagelaten. Tijdens het lezen kwam het meermaals voor dat ik enkele passages herlas uit puur ongeloof. Niettegenstaande dat het verhaal fictief is, beseft de lezer dat alle facetten die in het boek voorkomen (drugs, prositutie en mensenhandel) helaas ook in het dagelijks leven terugkeren. Dirk Bracke schept een hard en ontnuchterend beeld over hoe jonge meisjes omgaan met al dit soort zaken en schuwt de taboes niet. Net deze rauwe weergave van de realiteit is wat dit boek voor mij een absolute topper maakt. Bracke verbloemt niets, maar lezers hebben ook nergens het gevoel dat hij hen overdreven probeert te shockeren. Dit alles draagt bij tot een zeer realistisch beeld van de maatschappij. Ondanks dat Blauw is bitter nog maar de tweede roman van Dirk Bracke was, liet de auteur hier al zien wat hij in zijn mars heeft. Het boek won de prijs van de Amsterdamse Jeugdjury en dit is in mijn ogen een meer dan terechte bekroning.
