Bruno is het negenjarig zoontje van een Duitse commandant, die in de tijd van de Tweede Wereldoorlog ten dienste van de Fuhrer werkt. Op een dag moeten ze verhuizen en komt Bruno naast een concentratiekamp terecht. Door zijn raam ziet de jongen duizenden mensen in gestreepte pyjama’s lopen. Hij hoort de soldaten schreeuwen en roepen, maar beseft niet wat hij ziet. Wanneer Bruno besluit om op ontdekkingstocht te gaan, leert hij de magere en uitgehongerde jongen Shmuel kennen aan de andere kant van het hek. Ze worden vrienden, maar hun vriendschap blijft niet zonder gevolgen.
Het hoofdthema van het boek is de jodenvervolging en het leven in de concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De lezer volgt de gebeurtenissen door de ogen van een negenjarige jongen. Het verhaal speelt zich af in 1943 tijdens de Tweede Wereldoorlog in het dorpje Oudwis.
De jongen in de gestreepte pyama is een heel aangrijpend en boeiend boek. De gruweldaden die zich in het concentratiekamp afspelen, worden vanuit kinderogen beschreven. Door de onwetendheid en naïviteit van het kind wordt alles heel simpel en eevoudig voorgesteld. Maar tegelijkertijd beseffen de lezers des te meer de zinloosheid van de wrede toestanden die deze mensen moesten ondergaan. In tegenstelling met de harde waarheid groeit er een mooie vriendschap tussen twee jongens die zich in totaal verschillende situaties bevinden. Het verhaal is meeslepend en ontroerend, maar soms iets te simpel en te naïef geschreven. Jongeren van 14-16 jaar, voor wie het boek bestemd is, zijn er misschien al iets te oud voor en lezen beter een iets volwassener boek in verband met dit thema. Dit boek situeert zich binnen de oorlogsromans, wat normaal niet het genre is waar ik meteen naar zou grijpen. Toch heeft de inhoud en de manier waarop de Tweede Wereldoorlog in beeld gebracht werd mij aangenaam verrast. Deze stap in het onbekende heeft mijn grenzen verlegd, waardoor ik in de toekomst ook naar andere genres zal grijpen.
