Op donderdag 31 oktober 2013 bracht ik een bezoek aan de Boekenbeurs. Daar heb ik een stand van de uitgeverij AGORA nader bekeken. Ik koos bewust voor AGORA, omdat ik nog nooit van hen had gehoord, maar enkele titels mij toch aanspraken.
De uitgeverij is een onafhankelijk import- en distributiecentum van boeken in Vlaanderen, dat de sales en marketing voor diverse Nederlandse en Belgische uitgeverijen verzorgt. Dit wil zeggen dat ze boeken verkopen via alle mogelijke kanalen in Vlaanderen, Brussel en zelf Wallonië. Het doel van AGORA is om nieuwe titels zo sterk mogelijk in de markt te plaatsen, intensieve contacten met kranten, tijdschriften, radio en televisie te onderhouden en enkele merchandising acties op te starten met de media.
Opvallend bij deze stand op de Boekenbeurs was het grote aanbod aan kookboeken. Of de lezer nu de Belgische -, vreemde - of vegetarische keuken prefereert, AGORA had het allemaal en in verschillende vormen. Groot, klein, duur of goedkoop, voor iedereen wat wils. Daarnaast had de stand een groot aantal oorlogsboeken, waarbij hoofdzakelijk de Eerste Wereldoorlog enorm in het daglicht werd gezet.
Verder beschikte AGORA ook over een groot aanbod van romans en informatieve boeken (over kunst, toerisme, hobby ...). Het is duidelijk dat deze uitgeverij een brede waaier van boeken heeft met verscheidene genres. Bij AGORA gaat het niet zozeer over bekende auteurs of boeken van Bekende Vlamingen, maar meer om een gevarieerd, interessant en uitgebreid geheel waarin lezers zeker hun gading vinden.
Met een felroze kaft en een aparte illustratie, een baby met een schaar in plaats van de gewoonlijke ooievaar, trok een roman onmiddellijk mijn aandacht. Het boek, getiteld De dag dat ik doodging, gaat over de strijd die een zieke moeder met baarmoederhalskanker levert voor haar ongeboren kind. De moeder doet er alles aan om de baby te laten overleven en dit tegen het advies van alle dokters in. De roman is geschreven door Tania Borgers (Uitgeverij Mistral, Amsterdam, 2013) en is een waargebeurd verhaal. Ik ben zeker van plan om dit boek in de toekomst te lezen, omdat het onderwerp mij enorm aanspreekt. Het feit dat het boek een waargebeurd verhaal vertelt, maakt het des te meer hartroerend.
Als lezing koos ik voor Een schooltas vol verdriet, gegeven door Karin Genijn. Mijn voorkeur naar dit onderwerp kwam er omdat het nauw aansluit bij de vakken Humane Wetenschappen, dat ik tijdens mijn stage in de specifieke lerarenopleiding doceerde. Tijdens een van mijn stagelessen, met als onderwerp rouwverwerking, deed er zich een onvoorzien incident voor. Een van de leerlingen had namelijk recent een familielid verloren en begon tijdens de les plots te huilen. Omdat ik op dat moment een juiste respons moest geven en het emotionele aspect op dat moment voor mij belangrijker werd dan het schoolse, leek het mij interessant om net deze lezing te volgen. Zo kon ik nagaan of ik op een gepaste manier gereageerd heb.
De lezing vatte aan met een korte weergave van het verhaal achter het boek. Hier werd duidelijk dat het om een school ging die een van haar leerlingen verloren had bij een ongeval. Achtereenvolgend kregen we een korte uitleg over hoe kinderen en jongeren rouwen, leerden we een draaiboek maken om vragen te beantwoorden (bijvoorbeeld: verdriet in actie ombrengen, vragendozen maken, troostplek op school, stilteplek in de klas, werkvormen rond rouwen ...) en kregen we extra uitleg over zelfzorg voor de leerkrachten. Het boek geeft de lezer enkele concrete tips waar men aan de slag mee kan gaan. Het geheel werd aangekleed met enkele grappige citaten, opmerkingen en vragen die sommige leerlingen ooit hadden, waardoor dit trieste onderwerp toch een leuke toets meekreeg.
Uit de lezing heb ik vooral opgestoken dat een luisterend oor veel belangrijker is dan een mond vol adviezen.
Het boek is te koop bij de uitgeverij ACCO onder de rubriek (Ortho)pedagogiek en Onderwijskunde. Het voorwoord werd geschreven door Manu Keirsen, een bekend rouwspecialist en Emeritus hoogleraar verlieswerking aan de Katholieke Universiteit te Leuven.
De Antwerpse Boekenbeurs wordt elk jaar aanzien als een belangrijk evenement, omdat het steeds slechter gaat in de boekensector. De mensen kopen minder boeken als vroeger en de omzet daalt zienderogen. Opvallend is wel dat jeugdboeken en thrillers, onkdanks de algemeen dalende verkoopcijfers, toch stand weten houden. De organisatie mikte dit jaar op een groot publiek door alle standjes extra aantrekkelijk te maken. Voorts zette de organisatie verscheidene acties en animaties op poten. Men richtte hun pijlen voornamelijk op het e-paviljoen en schonk extra aandacht aan schoolprogramma’s, omdat de jonge studenten toch de lezers van de toekomst zouden moeten zijn. Al deze moeite was echter niet voor niets, omdat de beurs een opvallend grotere opkomst kende als voorgaande jaren. Iedereen droeg zijn steentje bij aan dit succes. De veertien aanwezige boekhandels en negenenveertig uitgeverijen en importeurs boden heel wat diversiteit in het aanbod aan. Op deze manier konden alle genres voldoende in het daglicht worden gesteld. Genres die prominent in de kijker werden gezet waren de oorlogsromans, de kookboeken en de nieuwe stripverhalen van jonge Vlamingen. Zo was de Antwerpse Boekenbeurs eens te meer: voor ieder wat wils.
