Een zwaluw maakt nog geen zomer
Lapière, M., 2001
Een zwaluw maakt nog geen zomer, een realistische strip van Mezzomo Lapière, is de eerste graphic novel die ik gelezen heb. De tekeningen zijn van Yves Amateis en werden ingekleurd door Cerise. De strip werd uitgegeven door Dupuis in 2001.
Met de strip had Lapière duidelijk een volwassen publiek voor ogen. Het spannende misdaadverhaal is namelijk zeer ingewikkeld en bevat veel verschillende personages. Het is de bedoeling dat de lezer op zoek gaat naar de antwoorden op volgende vragen: waarom willen de moordenaars het dagboek, dat Luka gevonden heeft, dringend in handen krijgen en wie is ‘Dos’? Geweld, geschut, moord, bloed, sexy kledij en maffianetwerken komen veelvuldig aan bod. Ook wordt er in de strip meer dan eens gevloekt. De gebruikte Russische woorden worden steeds onderaan de pagina vertaald (p.22, p.37, p.42).
Ik vond de verhaallijn vrij moeilijk om te volgen. Het gebeurde meermaals dat ik moest terugbladeren om te weten te komen wie welke personage was. De Russische namen bemoeilijkten dit voor mij alleen maar. De tekeningen daarentegen vond ik heel mooi en gedetailleerd. Zo werden de haven van Marseille (p.4), de moderne hedendaagse vrouwen (p.12) en ook de expressie (p.19) heel scherp en gedetailleerd weergegeven.
Ik had nog geen strip uit deze reeks gelezen en ik zou het ook niet meer doen, omdat het thema mij niet helemaal ligt. Ik raad de strip echter wel aan aan een mannelijk lezerspubliek, bij wie het thema misdaad vaak in de smaak valt.
Met de strip had Lapière duidelijk een volwassen publiek voor ogen. Het spannende misdaadverhaal is namelijk zeer ingewikkeld en bevat veel verschillende personages. Het is de bedoeling dat de lezer op zoek gaat naar de antwoorden op volgende vragen: waarom willen de moordenaars het dagboek, dat Luka gevonden heeft, dringend in handen krijgen en wie is ‘Dos’? Geweld, geschut, moord, bloed, sexy kledij en maffianetwerken komen veelvuldig aan bod. Ook wordt er in de strip meer dan eens gevloekt. De gebruikte Russische woorden worden steeds onderaan de pagina vertaald (p.22, p.37, p.42).
Ik vond de verhaallijn vrij moeilijk om te volgen. Het gebeurde meermaals dat ik moest terugbladeren om te weten te komen wie welke personage was. De Russische namen bemoeilijkten dit voor mij alleen maar. De tekeningen daarentegen vond ik heel mooi en gedetailleerd. Zo werden de haven van Marseille (p.4), de moderne hedendaagse vrouwen (p.12) en ook de expressie (p.19) heel scherp en gedetailleerd weergegeven.
Ik had nog geen strip uit deze reeks gelezen en ik zou het ook niet meer doen, omdat het thema mij niet helemaal ligt. Ik raad de strip echter wel aan aan een mannelijk lezerspubliek, bij wie het thema misdaad vaak in de smaak valt.