Omdat het dit jaar honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog begon, maakte studio 100 samen met het trio Van Laecke, Brossé en Blom een musical. Ik bespreek de recensies van Knack en Cobra.
Beide recensenten halen aan dat het hier terecht om een spektakel-musical gaat over de Eerste Wereldoorlog. Cobra beklemtoont dit nog door te vermelden dat het spektakel ongezien is in ons land en misschien wel in de hele wereld. Volgens Linda Asselbergs van Knack is het podium groter dan een voetbalveld en evolueren er meer dan honderdvijftig acteurs en figuranten, rijden er voertuigen af en aan, galopperen er paarden voorbij en daveren de Nekkerhallen bij elke explosie. Cobra vermeldt dat het speelveld twee voetbalvelden groot is en er een gigantische cast van honderdvijftig acteurs aanwezig is.
Jelle Cleymans, Jonas Van Geel en Bert Verbeke worden als soldaten en hoofdfiguren vernoemd. Daarnaast worden er nog enkele andere bekende acteurs opgesomd. Knack maakt geen vermelding van namen, maar meldt dat het in het verhaal om archetypes gaat en er geen uitgewerkte karakters zijn.
Volgens Cobra is de musical op technisch vlak ongezien, Asselbergs meldt dat de bewegende decors een wonder zijn van creativiteit en technisch vernuft. Beide recensenten vernoemen de rijdende tribune met het publiek, die honderdvijftig meter voor- en achteruit rijdt waardoor het publiek het gevoel krijgt in de actie gezogen te worden. Volgens Knack ligt de kijker soms zelf in de vuurlinie. Cobra wijst er ons op dat dit een manier is om het publiek te laten in- en uitzoomen op de gebeurtenissen zodat zij zich bijna live op een filmset wanen.
Het verhaal is volgens Asselbergs simpel. Ze geeft een korte inhoud weer, gevolgd door een korte bespreking van Wereldoorlog I, personages en gebeurtenissen die ook in de musical voorkomen. Een emotionele scène is volgens haar de verbroedering tussen de Franse, Belgische, Duitse en Britse soldaten tijdens de kerstnacht van 1917. Cobra meldt dat het verhaal gebaseerd is op humor, hoop, liefde en onvoorwaardelijke vriendschap. Na een korte inhoud van het verhaal, geven de hoofdfiguren weer hoe ze hun rol en het leven als soldaat ervaren.
Knack haalt aan dat het een musical is die pakkend is en meldt dat het resultaat genoemd wordt als Vlaanderens meest ambitieuze musicalproductie. Beide recensies verwijzen naar het grote succes van de musical Daens die eveneens door het trio Van Laecke (regie en script), Brossé (muziek) en Blom (script en liedjesteksten) gerealiseerd werd. Studio 100 verleent bij 14-18 ook zijn medewerking en volgens Cobra is het voor Gert Verhulst een droom die uitkomt.
Beide recensenten eindigen met een speciale vernoeming van de muziek, die volgens Knack stuwend is. Cobra vermeldt dat de symfonische muziek meer dan ooit musical met filmmuziek combineert.
Op zondag 25 mei ben ik zelf naar de voorstelling gaan kijken. Door de recensies wist ik dat ik iets groots mocht verwachten, maar de beleving ervan heeft mijn verwachtingen volledig overtroffen.
De rijdende tribune is werkelijk fenomenaal: het publiek rijdt bijna letterlijk de oorlog in waardoor de kijker zich heel nauw betrokken voelt bij het gebeuren. De prachtige lichtprojecties en de meeslepende muziek maken het geheel compleet. De muziek is heel goed aangepast aan de verschillende scènes en emoties. Een van de mooiste liedjes vond ik ‘Wanneer’, een duet van Fré Souffriau en Jelle Cleymans.
Het verhaal gaat over romantiek en vriendschap tegen een achtergrond van gruwel en oorlogsgeweld. De vrienden worden door de oorlog uit elkaar gerukt. De nadruk ligt echter vooral op wat de oorlog met de mensen doet: de angst om te sterven, loyaliteit, gemis van geliefden en minder op de strijd zelf. De scène met de verbroedering tijdens de kerstnacht is echt heel emotioneel en deze emoties worden door de muziek nog versterkt.
Er wordt veel gebruik gemaakt van tijdsprongen zowel flashbacks als flashforwards. Zo spelen kinderen de rol van de hoofdpersonages toen ze nog klein waren. Deze kinderen spelen heel natuurlijk en stralen een zekere eenvoud uit. Spanning wordt gecreëerd door de muziek en de bewegende decors met paarden en explosies maken het geheel compleet.
De drie hoofdpersonages Cleymans, Van Geel en Verbeke zetten een mooi stukje acteertalent neer en ook de andere acteurs spelen heel geloofwaardig.
Ik vond de voorstelling heel geslaagd en heb me geen minuut verveeld.
